Gemeente voert indexatie cultuursubsidies weer in
Het thema indexatie van cultuursubsidies moest hoger op de politieke agenda. De kunstraad heeft het initiatief genomen de gemeenteraad te informeren over de feitelijke gang van zaken bij Amsterdamse culturele instellingen die al jaren te maken hebben met een stijging van hun kosten bij gelijk blijvend subsidiebudget. In de Mijksenaarzaal van de Stadhuis/Muziektheater spraken het culturele veld en de gemeentepolitiek met elkaar over de finesses van het cultureel ondernemen en de grenzen aan het improvisatievermogen van de sector.
De kunstraad had bij de presentatie van Zo mooi anders op 15 juni van dit jaar nieuwe acties aangekondigd. Nadat de cultuurwoordvoerders in de raad voor de zomer aanvullende berekeningen van de kunstraad hadden ontvangen, waren nu ook de woordvoerders Financiën in de gemeenteraad uitgenodigd. Alleen de fractie van D66 was met beide woordvoerders aanwezig. Wat zeer te waarderen is, omdat deze partij ook de wethouders van Financiën en van Cultuur in de dit College van B en W heeft geleverd. De ontmoeting leverde tal van nieuwe en interessante inzichten op. Zowel de Telegraaf als Het Parool hebben er op 20 september een artikel over geschreven.
Praktijk
Het uitblijven van indexatie is een probleem voor alle instellingen in het kunstenplan, stelden meerdere sprekers met nadruk. Andreas Fleischmann, directeur van Theater de Meervaart, vertelde dat zijn theater een laadplek heeft voor twee grote vrachtwagens. ‘Daar staat dus steeds vaker één klein busje, want bij onze gastbespelers vindt ook een langzame uitholling plaats.’ Bij Theater de Meervaart bestaat de helft van de kosten uit loonkosten en die stijgen op grond van de welzijns-cao waar het theater bij aangesloten is met zo’n vijf procent per jaar. Vanaf 2014 heeft hij 3,5 ton moeten vinden in de exploitatie, terwijl de prestatie-eisen hetzelfde bleven. ‘Je pleegt roofbouw op je personeel.’ In het nieuwe kunstenplan adviseert de kunstraad een stijging van het budget voor Theater de Meervaart, die natuurlijk bedoeld is voor de nieuwe plannen en niet om oude achterstanden in te lopen.
Ted Brandsen van Het Nationale Ballet zei ook heel blij te zijn dat hij er vanaf 1 januari 2017 in het advies van de kunstraad een ton per jaar bij krijgt. ‘Wij zijn er sinds 2013 een miljoen op achteruit gegaan. Onze reserve van 6 ton is bijna op. Ons tableaux is van 81 dansers in 2012 gekrompen naar 74.’ Het extra geld is bestemd voor de junior company die Brandsen in 2013 heeft opgericht en die per jaar 3,5 ton kost. Hij beschrijft dat de mogelijkheden om meer inkomsten uit kaartverkoop te krijgen gering zijn omdat er nu al sprake is van een gemiddelde zaalbezetting van 95 procent. Voor nieuwe balletten is geen geld. ‘Voor de Sleeping beauty gebruiken wij met kleine aanpassingen de kostuums die 35 jaar geleden gemaakt zijn.’
Nadat ook Jan Raes van het Koninklijk Concertgebouworkest heeft uitgelegd op welke wijze zijn orkest getroffen wordt door deze ‘verkapte bezuiniging’, is het woord aan de raadsleden. De oppositie vertegenwoordigd door Pia van den Berg (PvdA) en Zeeger Ernsting en Lene Grooten van GroenLinks noemt de argumenten ‘valide’. Maar welke oplossing kunnen zij verzinnen? Ook de leden van coalitiepartij D66 denken actief mee, al menen zij dat dit probleem zich ook in andere sectoren voordoet en dat maakt het voor hen niet eenvoudiger.
Update
Op 21 september heeft wethouder Udo Kock de begroting voor 2017 gepresenteerd, waarin staat dat de gemeente Amsterdam vanaf 2017 de subsidies weer bijna helemaal aan het prijspeil zal aanpassen.