Brooklyn Academy of Music
AKr-bestuurslid Paulette Smit is ook aanwezig in New York voor de cultuurmissie. Zij verdiept zich als voorzitter van onze commissie Cultuureducatie vooral in educatie en ‘inclusiviteit’. Zaterdagmiddag 10 september was zij met de officiële delegatie te gast in de Brooklyn Academy of Music (BAM). Hier volgt haar verslag.
We werden ontvangen door Joe Melillo de curator van het Next Wave festival, een soort Holland Festival met baanbrekende podiumkunsten van over de heel wereld. New, unusual en progressive noemde hij het aanbod. Toneelgroep Amsterdam staat er bijvoorbeeld ook. Hij vertelde iets over de geschiedenis van de BAM, dat het vrij uitzonderlijk was dat ze in die buurt al 150 jaar zulk baanbrekend werk brachten en dat ze dat tot op de dag van vandaag zijn blijven doen. Ze hebben drie locaties die we later zouden bezoeken. We zaten aan tafel met broodjes, niet iedereen die op de lijst stond was gekomen en na de intro was er ruimte voor vragen.
Ik vroeg hoe educatie in het programma was gekomen, of het een aanloop nodig had omdat ze kunst brachten die ‘elitair’ en niet makkelijk was. Hij vertelde dat er eigenlijk vanaf het begin al educatie was, eerst heel simpel op vrijdagochtend in de klas en later ontwikkelden ze programma’s. Het is het grootste ‘schoolsystem’ van het land, met 1 miljoen schoolkinderen. Hij vertelde dat ze op een gegeven ogenblik waren begonnen de klassen met jongeren naar oude Hollywood films te laten kijken. Via gesprekken over tolerantie op basis van de filmscenes maakten ze de overstap naar andere kunstvormen, Dit vond ik het meest opmerkelijke: de meest toegankelijk discipline, de film, gebruiken om kinderen te laten doorstromen naar andere kunstvormen.
Talentontwikkeling doen ze via workshops en ze hebben ook workshops voor jonge kinderen. Er zijn veel programma’s te zien vooral in het weekend, speciaal gericht op families. De BAM brengt veel film en hebben alleen voor film al drie curatoren in dienst. Van de 750.000 mensen die jaarlijks BAM bezoeken, komt 300.000 naar films.
BAM krijgt niet meer dan 50.000 subsidie en daar moeten ze elk jaar weer om vragen. Het grootste deel van hun budget komt van particulieren. De Melillo vertelt dat ‘editorial recognition’ voor hen bijna net zo belangrijk is als geld. Ze hebben een partner in de New York Times die ze altijd in de Arts en Leisure section opneemt, waardoor ze veel aanzien krijgen. Door de overgang naar online is de manier waarop je status verwerft wel aan het verschuiven.
De BAM zat in een buurt met de grootste Afro-Amerikaanse gemeenschap van heel Amerika en het heeft even geduurd voordat ze aansluiting kregen met de buurt. Belangrijk was, om de buurt niet naar hen te laten komen, maar om zelf naar de buurt te gaan. De mensen te leren kennen en vooral hun manier van communiceren. Nu heeft BAM een diversiteitsbeleid met verschillende strategieën, zoals het contact maken met kerken en geloofsgemeenschappen, met educatieve instellingen, etc.
Tijdens de rondleiding vertelde Keith nog wat meer over de educatieprogramma’s. Ze werken met kinderen via issues die in de gemeenschap spelen zoals ‘gun violence’. Zo proberen ze via poëzie, spel en muziek, de kinderen te helpen daar mee om te gaan in het dagelijkse leven. Voor hem was dat één van de mooiste dingen die ze doen. Ze hebben ook een film critics class voor teenagers die heel populair is. Muzieklessen geven ze niet, hoewel de naam Brooklyn Academy of Music anders doet vermoeden. Ze zijn een performing arts center en geven alleen lessen in de context van een project dat ze doen. BAM brengt ieder jaar in mei een heel groot African Dance festival, dan geven ze in de marge ook danslessen. Dat doen ze al 30 jaar en is succesvol.
De grote zaal is een klassiek theater, ouderwets en niet erg mooi. De andere gebouwen werden verbouwd, daar hebben we even binnengekeken. Film is zo’n succes omdat de prijzen laag zijn. Langs die weg maken de mensen kennis met het gebouw en gaan dan soms ook naar een van de ‘moeilijker’ voorstellingen. Zo bouwen ze vertrouwen op om mensen naar een gewaagdere programmering te krijgen. Ze geven soms gratis tickets weg aan kinderen en ouders om het bezoek op gang te helpen. Succes betekent voor hen: integriteit van de presentatie, dus als de artiesten het gevoel hebben dat ze integer benaderd en behandeld zijn.